Biz ölmeyi Çanakkale'de öğrendik...
Yaşamak değil ölmekti alınyazımız...
Armağandı ölüm bizim için...
Henüz 15'inde bile yoktuk, ama ölmekle bitmeyecek kadar da çoktuk...
İki canımız olsa da farketmezdi yine ölürdük...
Elli metre ötede beş dakika önce ölen arkadaşlarımızın cenaze namazını kılmak hüzündü belki,
Ama beş dakika sonra ölecek olan kendimiz için cenaze namazı kılmak hiç koymadı bize...
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta