Biz öldükçe siz korkacaksınız

Ölüm doğuruyor sokaklar
alanlar ölüm doğuruyor
madenler ölüm doğuruyor
analar ölü doğuruyor çocuklarını
ölüm soluyoruz her sabah
ölüm kokuyor her yanımız

Kırmızı karanfiller gibi
Sürgün vermiş kan
Ve kan
nehir oluyor
ok meydanından
denize doğru içimizden akıp geçiyor

Kopup gelecek bu öfkenin çığlıkları
bu halkdan kopacak
bu madenden
bu topraktan ve okuldan
köyden kasabadan
kopup gelecek
Diyarbakır'dan Van'dan
Bursa'dan Giresun'dan
kopup gelecek bu öfke
Edirne'den gavur İzmir'den
Ankara'dan kopup gelecek İstanbul'dan
ülkemin her bir yanından kopup gelecek bu öfkenin çığlıkları

Bu ölü çocukları doğuran analar
bir buğdayın güneş sarısı başağında
sürgün verecekler
bir daha doğuracaklar tekrar tekrar
gün yüzlü çocuklarını
ve bu ölüm doğuran sokaklar
Ve bu ölüm doğuran analar
yaşamı da hasatlayacaklar bir sabah

Aydınlatacak bu öfkemiz sokakları
yırtıp atacak kör karanlığınızı
ve cellatlarınızın
ne demirden arabaları
ne uzun namlulu silahları
doğuracak bu sokaklar yaşamı
doğuracak bu alanlar insanca yaşamayı
ölüp ölüp doğuracaklar

vaktiniz varken öldürün
Salın itlerinizi üzerimize
her gün
her yeni bir gün
giyotin olun bu faşizan düzeninizde
Yoksul yaşamlara

Biz hiç tanımadığımız
arkaşlarımızın
ölülerini yüreklerimizle
kaldırırız
ve biz öldükce
siz korkacaksınız