aynı yolda yürümeliydik sonuna dek,
el ele tekyürek.
aşk potasında erimeliydik
tutkuyla sevişerek.
gelecek örs, cesaretle dövmeliydik
bir demircinin sabırını göstermeliydik
emek vermeliydik emek.
daha farklı birşey; örneğin BİZ olabilmeliydik
bir demir gibi çeliğe dönüşerek...
dönüştük ama yinede başaramadık
ya fazlaydı birşeyler yada azdı
ümidimi fazla vermiştik
tutkuyumu eksik
hiç bilemedik....
bilmem sende farkındamıydın
bükülemezdi çelik
ve bükülemezsen kırılırdın
böyle derdi fizik.....
en zayıf yanımızdan aldık ilk yaramızı
gurur ve kıskançlık
hasret ve uzaklık oluşturdu kırılma noktamızı
di-re-ne-me-dik.....
nice acılardan geçerek
işte buydu vardığımız gerçek
çelikten bir bilektik hani hiç bükülmeyecek
evet bükülmedik ama bak kırıldık.
bir masaldık hani, hiç sonu gelmeyecek
evet bitirememiştik ama sondaydık.
sen ve ben BİZin değerini bilemedik
işte bu yüzdendi ayrılık..
Kayıt Tarihi : 4.2.2006 23:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şenol Alaca](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/02/04/biz-olabilmek.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!