Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yüce rabbim tüm ATATÜRK'çüleri korusun,diğerlerinin sorunu yok nasılsa..saygımla,sağlıcakla kalınız...
duyarlı yüreğe candan tebrikkkkk
Madalyonun iki yüzü işte budur. Vatan sevgisiyle atan vefalı ve yiğit yüreğinizi, harika şiirinizi kutluyorun Sayın Hüseyin Çubuk. Gönül dolusu selamlar.
Osman Aktaş
Duygularımıza tercüman olan harika çalışmanızı yürekten tebrik eder, emeğinizi ve kaleminizi kutlarım. Sevgi ve saygılarımla esen kalın
1938 tahran gazetesi manşeti:
'ALLAH her ülkeye ATATÜRK gibi bir lider vermelidir...'
...
sevgi ve saygılarımla hüseyin abi...
O, yalnız bizim değil, tüm dünyadaki ulusların erişmek istediği, ilkelerini tanımak ve yaşamak istedikleri bir dünya lideri idi.
Eserinizi severek okudum. Taktir ve tebriklerimi yollarım. (Tam Puan + Ant.)
Sevgilerimle...
Nafi ÇELİK
çoğunluk onun istediği insanlığa gelebilse
kutlarım
namık cem
Gönül ışığınızla aydınlanmış olan bu güzel sayfanızdaki harika şiirinizi zevkle okudum. Sizi kutlarım. Bilal Esen
Bir şiirimsimle dizelerine katılabilir miyim dostum..
ATATÜRK DE KİM! ?
Atatürk de kim! ?
Sağcıya göre beton
Solcuya göre burjuva Kemal
Allahsız liberale göre diktatör
Dinciye göre şu “malum” Kemal
Entel fahişeye göre hepsi
Duruma göre değişir
Gâh dindar
Gâhi demokrat
Avantaya göre arzuhal
Atatürk mü?
Güce göre tavır al
Seni gidi çakal
Seni çift pasaportlu Allahsız liberal
Ne, neden
Ne de sonuç
Cımbızla cımbızla
Sözlerini ortaya sal
Şahları öyle yazmış
Öyle demiş şefleri şeyhleri
Öyle yazmış entel fahişeleri
Ezberlerinde aynı zurna
Aynı davul aynı kaval
O demiş ki
On beş on altı yılda
Yedi düvel
Daha beteri
Bir memleket cahil.
Biz kurduk
Siz geliştirin
Dönüştürün
Bir şeyler yapın
Bizden buraya kadar
Bir hareket geliştirin behemehâl
Ne yapmış
Bizim mirasyedi andaval
Olanları sat sav
Lak lak konuş
Alaya al
Dünya kayarken ayağının altından
Sen öyle bak aval aval
Peki onu küçümseyenler,
Üstüne kaç taş koydular.
Bürüksel cami
Vaşinton Kabe
Birlik olup soydular
Kötü koca gibi
Güzelim ülkeyi
Malamat edip
Orta yere koydular
Hiç sorgularlar mı ki
Kendileri ne mal?
Beyler beyler,
O, demedi size
Satın
Savın
Tıkınınız
O demedi size
Çıkaramayacağınız haltı
Zıkkımlanıp ıkınınız
Söyle son on yılda
Kaçını sattınız
Kaç fabrika yaptınız
Harun’um deyip geldi
Karun oldu kaç yakınınız
Hakkın dini değel
Kulları havel
Halkın malı düvel
İşte politikanız.
Kırk haramın
Birini zekât ver
Otuz dokuzunu ye
Kalanı helal....
Pürü pak ter temiz
'Bizi süpürmeyin, kullanın! '
Demiş, sizin oğlan Coni'ye?
İsevi, Musevi, Müslüman
Dünyaya kan kusturan caniye
Sahi, niye?
Beyler
Bir halt yapamadınız
Bari olana sahip çıkınız
Belli ki
Ne vefa
Ne utanma
Ne ar ne de haya
Garez gıybet öfke;
Bu nasıl vicdan bu nasıl hal
İşte asıl sual:
Sizin seksen yıllık iktidarınız;
On altı yıla neleri sığdırdı Mustafa Kemal?
Beyler, beyler!
Eleştirmek kolay
Sorun bakalım kendi ne mal
Hiç kendine sorar mı bu çakal!
mahmut nazik mersin
O atatürk ki dünyada tek lider olarak tanınmış, onu anlamayan bilmeyen bana göre akıldan yoksul kişilerdir...Hocam canı gönülden kutluyorum bu güzel şiir için yüreğinize sağlık tam puanla listene alıyor saygılar sunuyorum.
Bu şiir ile ilgili 16 tane yorum bulunmakta