''Benzi solmuş dağ gülleri derebildim sadece.Vahşi, dar ve ıssız dağ yollarında kendi kendine büyüyen ayrık otlarıydık.ne toprağa ne dağlara yar olabildik.
her veda ölüm; her ölüm erken.
hep hüzün, hep çile,hep yarım,hep yalınayak,hep yalnız,hep yetim.hep.....''
(Mudanya'dan özür dilerim, herşey bu kadarla bitmedi ama...)
................
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
