Benliğimizi yitirdik,
Dostlukları hep bitirdik,
Görgüsüzlüğü getirdik.
Biz ne hale geldik böyle!
Utanmadık yaratandan,
Ne dinden, ne de imandan.
Bahane bulduk samandan.
Biz ne hale geldik böyle!
Eşler için analardan,
Uzaklaştık babalardan,
Dedelerden, nenelerden.
Biz ne hale geldik böyle!
Konu komşu tanımayız,
Yaşlılara da bakmayız.
Selam alıp ta vermeyiz.
Biz ne hale geldik böyle!
Beladan ders almaz olduk,
Gülümsemeyi unuttuk.
Dostlukları cepte bulduk.
Biz ne hale geldik böyle!
Gülücüklerimiz sahte,
Nerde kaldı vefa ahte.
İnsanlar çıkmışlar tahte.
Biz ne hale geldik böyle!
Arabayla hava attık,
Eşyamızla caka sattık.
Sütümüze zehir kattık.
Biz ne hale geldik böyle!
Acımak yok, merhamet yok,
Bazısı aç, bazımız tok.
Ana, baba sevgisi yok.
Biz ne hale geldik böyle!
Mayalarımız bozuldu,
Analarımız üzüldü,
Yüreklerimiz ezildi.
Biz ne hale geldik böyle!
İnternet oldu canımız,
Sosyal medyaysa kanımız,
Facebuk arkadaşımız.
Biz ne hale geldik böyle!
Herkes her şey bilir oldu,
Vicdanlar ortada kaldı.
Kardeş bacısını saldı.
Biz ne hale geldik böyle!
Özdem Kadir böyle gördü
Virüs dünyaları sardı.
Kendince nasihat verdi.
Ben ne hale geldim böyle!
Erzurum/20 Tem.2020
Kayıt Tarihi : 20.7.2020 11:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Değişen ülke insanını değişim görüntüsü.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!