Biz Nasıl Sevdik Birbirimizi

tepeden tırnağa anadoluluyken
sana kendimi sevdirmek için bir hiçe benzedim
beni sevdin
ama ben sevemedim artık seni
artık bir hiç kimseydim çünkü
senin istediğin şeye benzemek
senin için
ve birilerinin
sen aslında onun için benzemedin demelerimiydi
yaralı yorgun topraklardan
çamur olup sıyrılmak
şimdi beni bir anadolu arsasında
binaya hapseden
bilakis kendisi anadolu kokan eller
senin ellerin
ellerime değerken
hayalinin, herhangi bir sahile ilk atılan adım gibi
giderek önemini yitirmesimiydi
gelerek yanımıza oturan
yokken oturamazdı
gelmesi lazımdı...
yani buda dahil
kurduğum son üç gereksiz cümle gibi
kurulan ortamıza
benim hiçliğim
senin asaleti hiç sevmeyişin
asıl beni sana sevdiren
ve benim seni artık neden sevmeyişim..
tepeden tırnağa senin olmuşken
artık en fazla koyan
anadoluya benzetmek
gözlerinin içinde mayışan
bütün pişmanlıkları
ben senin oldum derken de
anadoluluyken de
tek şey sevmiştim
senin bir hiçi nasıl sevdiğin gibi...