Biz Mektup Yazardık Şiiri - Hatice Kaymakçı

Biz mektup yazardık anaya, babaya,yâre
İçinde aşk,sevgi,hasret kokan.
Biz mektup yazardık ucu yanık, bağrı yanık sevdalı
Dostu arkadaşı, kardeşi sorup sual eden
Merak eden sarı kızı, minik buza’yı.
Biz mektup yazardık posta günü gelmeyip canımızı sıkan.
Akşam olunca gönlümüzü gam dolduran.
Biz mektup yazardık öğrenciye, yâre,ere,
Üstünde görülmüştür er mektubu yazardı,
Belliydi gittiği yer,nere?
Biz mektup yazardık kızınca, sevince, sevilince
Tüm servetimiz mektuplardı sevdamızda.
Darılınca geri istenen, geri verilen nazikçe.
Uzun uzun anlatırdık herşeyi sayfalarca.
Kalemimiz gümüş, ellerimiz üşümüş,
Dersimiz az bana mektup yaz nidası olurdu sevdalarda.
Postacının yolunu beklerdik günlerce, üzerdi gelmeyince,
Biz mektup yazardık hasret kokan özlem kokan hece hece.
Gurbette mektupsuz geçmezdi gece.
Sevgilinin koklayıp koynunda gezdirdiği,
Gizli saklı okuyup sanki vuslata erdiği.
Bazen sevinip, bazen üzülüp,bazen güldüğü,
Biz mektup yazardık gül kokulu sayfalara,
Tercüman olurdu hasret kokan sevdalara.
Sevgilinin mektubu paha biçilmezdi.
Bedeldi iki satırı bizim için dünyalara.
Yerler,yollar uzaktı ama insanlar yakın.
Biz mektup yazardık bayramda,seyranda samimi
Ananın babanın elinden,küçüklerin gözlerinden öpen
Özlem, gam, keder,sevgi taşıyan allı pullu.
Velhasıl mektup yazardık eskiden yakınlara, uzaklara
Aşk,sevda,hasret taşıyan diyar diyar.
Bazen gam keder sitem dolu,
Yürek yakan, yürek burkan.
Bazen okumaya korktuğumuz boyun büken.
Biz mektup yazardık barışa,huzura güzelliklere,
Geleceğin nesillerine, sevgi tohumları eken.
Maddeden, metalden uzak,candan çıkarsız
Gerçek duyguların habercisi, sevdanın tek elçisi olan
Biz mektup yazardıkkkkkkkkkkkkkkkkk bir zamanlar.