Biz Mayası Has Olan Bir Milletiz

Karadeniz de gemilerim batmış sanki
Suratımdan düşen bin parça,
El alem gülmelerin her türlüsüyle
Haşir neşir olurken,
Bu somurtkan suratımla başım dertte!
Aslında ben böyle değildim.
Ne oldu bana?
Bende kendimi tanıyamayanlardan oldum.
Oysa ben hayat doluydum.
En samimi gülücükler dökülürdü
Gamzeli yanaklarımdan.
Herkes gıpta ederdi bana.
Çok küçük şeyler bile çok mutlu ederdi beni.
Gözüm gönlüm toktu.
Küsmeyi hiç mi hiç bilmezdim.
Yemez yedirir içmez içirirdim.
Herkesin derdi ile dertlenirdim.
En canlı renklerden giyinirdim.
Koyu renkleri silmiştim havsalamdan da gönlümden de...
Şimdi aynaya bakmaya korkar oldum.
Suratımın somurtkanlığı,
İnsanlardan korkmuşluğum,
En iyilerine bile güvenemeyişimin sebepleri var.
Ben böyle değildim.
Beni bu hale getirenler utansınlar!
Ama ne hikmetse utanmıyorlar!
Zira çok yüzlüler,
Manevi değerlerini kaybetmişler
Burunları yanmıyor,
Cığcığadır sanki,
Ağlamaları gerekenler gülüyor.
Başları eğik gezmeleri gerekenler ise
Meydanlarda cirit atıyor.
İnsan bu kadar mı asimile olur?
İnsan bu kadar mı küçülür?
İnsan bu kadarda mı menfaatperest olur?
Yazık hem de çok yazık...
Ama yine de çoğundan çok iyiyim.
Kendime bu kadar hakaret edersem
Kendime haksızlık etmiş olurum.
Bende halen binlerce insana örnek olabilecek değerlerim var
Aslında insanımız aklını başına devşirmeli?
Rahvan koşu at misali şahlanmalı!
Yiğitçe ve de mertçe er meydanına çıkmalı!
Ve her hal u karda belirli bir çizgisi olmalı!
Bize yaraşan da bu değil midir?
Ama her şeye rağmen ben umut varım.
Ve tekrar özümüze döneceğimize
İnancımı kaybetmemişim.
Zira biz millet olarak türkü, kürdü, lazı, çerkezi abazasıyla
Örnek olan bir millet idik.
Bu olumsuzlukları hak etmiyoruz!
Zira bizim mayamız saf ve has.
Tek tesellim mayamızın temiz olması
Mayası temiz olan milletler er veya geç kendilerine gelirler.
Ama Viyana kapılarına kadar giden ataların torunlarıyız biz.
İşte kaygılarım ondan.
Hey sevgili saygı değer dost kardeşim
Silkelenip kendimize gelmeliyiz!
Aksi takdirde şehitlerin vebalinden kurtulamayız!
Bin bir türlü nimetler içinde olsak da
İki yakamız bir araya gelmez!
Vicdanımız bile bizi tedricen boğar.
Gelin el alemi, seveni, sevmeyeni birbirimize güldürmeyelim!
Bize yaraşan da budur.
Bizden beklenen de budur.
Özlemini çektiğim günlere kavuşma dileğiyle...
03-04/Mart/2009