Şehir hayatı uymaz bize
Köyde doğduk yaylada büyüdük
Mum yerine çırayı gördük
Çıplak ayak dikenli yol yürüdük
Tozdan dumandan yılmadık
Yazları yayla
Kışları köye döndük
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Öyle de kalın bence tertemiz duygularla, hormonsuz gıdalarla yaylanızda sürünüzle mis gibi sularınız, misafirperverliğiniz cömertliğinizle, öyle kalın ki bize ithal et yedirenlere muhtaç kalmayalım.
Sizler olmasanız biz aç kalırız.Teşekkürler üretimleriniz için, güler yüzünüz, güzel şiirleriniz için teşekkürler sevgilerimle...
Gez Dolaş Bulaşma
Merhaba yabancı
Çok uzaklardan bizim ele gelmişsin
Ne isabet doğru karar vermişsin
Dur da biraz anlatayım, haliyle sen buraları bilmezsin
Bak şimdi, seni gören sıkı sıkı saracak
Bir siniye ne var ne yok koyacak
Senin karnın tıka basa doyacak
Gideceksen sana azık koyacak
Misafirsin seni bir halt belleme
Buralarda ye iç gezin bizimle
Sakın ol sen kök salmaya yeltenme
Fırsat bulup yilkinip de silkinme
Kötü silker bu toprağın kızanı
Ne güzeldir köylü olmak
Geleni sağ salim karşıla
Gideni sağ salim uğurla
Köye davet eden yüreğinize sağlık
Ne kadar güzel ağırladınız emeğe sağlık
Tam Puan saygılarım la! ....
Kurban olurum ben ülkemin köylerine, köylülerine...N e güzel yaşamdır o köy hayatı...Ekmeği bir başka, aşı bir başka...Havası bir başka, suyu bir başka...Ahlakı bir başka, huyu bir başka...kutluyorum üstadım...yürek sesin hiç susmasın...kalemin daim, ilhamın bol olsun...Saygı, selam ve dua ile...
Köy hayatı yaşamanın en güzeli olmasa elin adamı koşa koşa köylerimize gelmez hangi ülkeden yok kielinize yüreginize sağlık
Köylünün payesi
Harmanı savurdum samanı fire
Denesi çıkmadı otuzbeş kile
Feleğin fakire vurduğu sille
Yıllardır köylünün kaderi oldu
Suyumu alırım akarsa dere
Uzakda sayılmaz birkaç bin metre
Sırtımda taşırım otuz kırk litre
Tozuyla toprağı nimetim oldu
Kasaba uzakda şahir ta nerde
Parayı tanımam gözüm görmezde
Çocuklar park bilmez oynar her yerde
Sefalet köylünün kaderi oldu
Damağım datmadı dahada kahve
Soframa gelmedi hoşafla zerde
Öğretmen durmuyor dokdor yok köyde
Şifalı otlarda ilacım oldu
Horanta dizilir yanyana yere
Minderde uyurlar dostları pire
Çarşafda sermezler karyola nerde
Kaşıntı balanın oyunu oldu
Memurlar misafir muhtar emmide
Etlidir pilavlar bakır sinide
Su olur rakılar durmaz şişede
Şenliğe icabet payemiz oldu
M.Tamer Altıparmak
Gaziantep
Mehmet Tamer Altıparmak
Masa sandalye bilmeyiz
Yemeği yer sofrasında yeriz
Sütü tülbentden süzerek içeriz
Yoğurdu ağaç kaşıkla keseriz
Tereyağı peyniri kaymağı dilimleriz
Arı gelir balını sürer gider
Her yudumda
Her lokmada şükrederiz
Sonra çeker işimize gideriz
Şehir hayatı uymaz bize
O günlere hasret kaldık gurbetde o günlerin özlemi ile yaşıyoruz şiiiriniz çok hoş olmuş yüreğinize sağlık kaleminiz daim olsun tam puanımla saygılar
evet köydeki yaşamın nasıl güzel olduğunu anlatmışsınız şehirde yaşayanlar belkide bilmezler neler kaçırdıklarını yüreğinize sağlık
EVET BİZ KÖYLÜYÜZ.
DEJENERASYONUN AZ ETKİLEDİĞİ, İNSANIN AZ DEFORME OLDUĞU, EDEBİN, HAYANIN VE İNSANLIĞIN HALA VAR OLDUĞU MEKANLARDANIZ.
TEBRİKLER.
Biz Köylüyüz Şehirdeyiz, Haddimizi biliriz,Unutmayız çektiklerimizi, efendiyiz,gariban geldik gariban gideriz, ama sevdikmi adam oğlu gibi severiz.der gibi Hasan Öztürk
Şehir hayatı uymaz bize
Şayet gelirseniz
Hürmette kusur etmeyiz
Hoş bakarız misafirimize
Soğuk olur yayla havası
Hiç benzemez denize
Biz Köylüyüz
.............
evet biz köylüyüz emeğine yüreğine sağlık
harika bir şiir...
Şehir hayatı uymaz bize
Köyde doğduk yaylada büyüdük
Mum yerine çırayı gördük
Çıplak ayakla dikenlerde yürüdük
ne mutlu size köy hayatını yaşamışsınız ogüzelikleri görmüşsünüz kutluyorum
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta