Biz kimdik de, ne olduk?

Biz bir ağacın dallarıydık da!
fırtınalı gecelerde, derin sessizliklerde sarılır, sığınırdık birbirimize.
Ağaç yaşlandı da!
çürükler sardı bedenimizi, çatırdamaya başladı her yanımız.
Kırılsak düşerdik yere de!
gazel olup toplardı anam, yanardık aynı ocakta.
Zaman ne çabuk ta değiştirdi bizi!
Sormaz olduk ahvalimizi, duymaz olduk acılarımızı.
Belki de biz!
aynı yerde aynı yerin, aynı yolun yabancılarıydık.