Biz Kendimizin Bir Şeyi

Ki onlar bu dünyaya hiç ait olamadılar.
Ya bir kaleme ait oldular ya bir fırçaya.
Kiminin taşın üstünden değdi kanadı göğe
Kiminin kaleminin ucundan.
Hep bir göğe hep bir göğe baktılar
Yarım yanlarına.
Dünya cepsizdi onlara
Düşüverdiler bir ağaç gölgesine
Biri yazdı biri çizdi.
Üstlerine dökülen dünyanın meyveleri
Pek de umurlarında olmadı.
Azıklarındaki bir ekmek bir soğan
Yetti de artı onlara.
Dünya ne kadar sıcaktı
Bir ahret serinliği gerekti onlara.
Bu yüzden
Hep bi' hep bi' göğe baktılar, aktılar
Kimi kaleminde kimi fırçasında.
Biri yeryüzünde deniz biri gökyüzünde.
Bu yüzden hep bi taştılar
Biri kaleminden biri fırçasından.
Anlaşılmamaktan ise hep bi' yakındılar
Çünkü onlar sadece kendilerinin bir şeyi oldular.