Biz Kazanacağız Şiiri - Uygar Yeni

Acılardır biriktiren insanı
Ve onlardır umudu yeniden var eden
Toprak gibi,
Deşildikçe gür veren...

O sebepten, deme bana umut var mı diye
Acı çektiğinden dem vurma
Ve pişman olma çektiklerinden

Acılarını biriktir ve daha bir hoyratça
Sancılarını sakla tenine ve dahası korkularını
Kaybetmekten de korkma
Yeri gelince bir sır gibi sakla kaybedişlerini…

Ama hep sorular sorarak sakla kendini
Umut denen şeyin;
Yekûnüyle seni yaratan çaresizliklerin toplamı olduğunu unutmadan yaşa
Yani öyle ki kendine acımadan,
Bir bir istifle göğsüne saplanan sancıları…

Sakın ha!
Ölümden korkma!
O bir varoluş biçimidir.
Yani öyle ki
Bir tek düşlerini öldürmekten korkmalısın…

Acılarını biriktirmekten vazgeçersen
Ve düşlerini öldürmekten bahsedersen
O vakit kork kendinden,
Ve umut denen çaresiz bekleyişten…

Ve bir de gitmekten sakın bahsetme!
Ne gemileri yakmaya kalkış ne de köprüleri yıkmaya,
Pişman olma…
Her kaçış bir geri dönüş içindir unutma!

Bana, ne kaybetmekten
Ne umudu yitirmekten
Ne de gitmekten bahset...

Kaybetmeyeceğiz!
Umudumuzu yitirmeyeceğiz!
Ve hiçbir yere gitmeyeceğiz!
Her kaçış bir pişmanlık bırakır geriye.
Sen kaçma, üstüne üstüne yürüyeceğiz acılarımızın…

Ne kaybedeceğiz,
Ne umudumuzu yitireceğiz,
Ne de gideceğiz!
Bütün gücümüzle acılara direneceğiz,
Kazanacağız unutma!
Ama sen n’olur vazgeçmekten bahsetme…