Biz Kaybetmiştik Şiiri - Canan Karabulut

Ellerimizle yıkmıştık kulelerimizi
Yaptıklarımızla gurur duyarken;
Arkamızda bıraktığımız harabeleri göremedik!
Kırıldıklarımıza üzüldüğümüz kadar,
Kırdıklarımıza üzülemedik…
Biz doğruların insanıydık!
Bildiğimiz biz sadece mutluluk için var idik!
Ama bilmediğimiz bir şey vardı;
Biz kaybetmiştik….

Ne bir el kadar yakındı sevdiklerimiz,
Ne de bir asır kadar uzak!
Düşlediğimizi bulamadık!
Bulduğumuzuysa koruyamadık!
Hayatı biz ve bizim gibilere mal ettik.
Hep güzeli, hep özeli diledik,istedik…
Çünkü biz, bendik ve yeryüzünde özeldik!
Oysa bilmediğimiz bir şey vardı;
Biz kaybetmiştik…

Kavuştuklarımız yitirdiklerimizdi belki de,
Umutlarımızı umutsuzluğumuzda tükettik.
Ne var olabildik…
Ne yok kalabildik…
Bir sözle vezirde olduk rezilde,
Paylaşmayı yalnızlıkta öğrendik.
Biz hep bildiğimizle bilinirdik!
Ve bildiğimizle kazandığımızı zannettik!
Fakat bilmediğimiz bir şey vardı;
Biz kaybetmiştik…