Biz kavganın Şairleriydik Şiiri - Ali Kamil

Biz kavganın Şairleriydik…
Dolu dizgin koşmuştuk kavgadan, kavgaya;
Halkım çok sevmiştik seni..
Dirençli ve kararlıydık
En soğuk gecelerden.sabaha..
Geride bıraktıklarımıza bakmadan..
Korkusuzca yürüdük alanlara..
Yalın ve sade anlatmıştık öykümüzü;
Geleceğin insanlarına…
Çünkü biz kavganın orta yerinde..
Alev gibi yanan Devrim çiçekleriydik..
Kavga amansız ve katıydı ve de destansı..
Anlatmıştık kavgamızı genç yoldaşlara..
Devrimcilik halkı sevmek ister…
Halkın acılarını, sevinçlerini paylaşmak, hissetmek ister…
Halkın kurtuluşu için öne atılmak kahramanca çatışmak ister…
Emperyalizme,faşizme direnmek ister;
Vatanın bağımsızlığı için ölümü göze almak ister…
Unutmamıştık geçmişimizi,
Unutmamıştık sözlerimizi…
Ve beklerken kavgamızın kanlı şafağını;
Seyre daldık gökyüzünü..
Söylerken devrim türkülerimizi..
Ölüm geldi üzerimize..
Kimimiz bir köşe başında..
Kimimiz işkencede öldürüldük..
Kimimiz infazlarda katledildik..
Kimimiz de yağlı urganları..
Yoldaş edindik… Asıldık..
Öldürüldük/Katledildik.. ama yenilmedik..
Yenilmek çoğalmamaktı..
Yenilmek durmasıydı kavganın.
Yenilmek inancın, onurun teslim olmasıydı…
Kavganın çırağı, ustası olmak için;
Savaştık meydan okuyarak alanlarda..
Ve
Her kapımız çalındığında ölüm için..
Kucağımıza aldık beyaz kefenlerimizi..
Güllerimizi kana bulayıp..
Kollarına saldık rüzgarın..
Onun için bize ölümü kucaklayanlar dediler..
Ölümde çaresiz kaldı..
Çığlıklar attı arkamızdan..
Ne çektiklerimiz için ödül..
Nede övgü bekledik..
Ne Parfümlü sayfalarda adımızın anılmasını..
Nede İri puntolarla adımızın yazılmasını bekledik..
O koca ciltlerinde resmimiz olsunda istemedik..
Çünkü biz..
Halkın savaşçıları..
Kavganın şairleriydik..
Biz 78’lilerdik..