Biz Kâlû Belâ'dan Varız Ebeden

Elimdeki âşk isimli kerpeten
Sensiz atsalarda ölmem tepeden
Sen ben yok birleşip bütünleşince
Ta kalû belâdan varız edeben

Damarımda devredersin kanımsın
Bedenimi nefesinsin canımsın
Gönül köşkümdeki tek sultanımsın
Farkın yok tavafım olan kâbeden

Âllah’a götüren senin yolundur
Bu yolda seyreden anadolundur
Rayihanı aşkeyleyen gülündür
Senin terin ümmetini celbeden

Gül solunca yerle yeksan oluyor
Rayihası terin bâkî kalıyor
On Sekiz Bin âlemlere doluyor
Yâ Âllâh diyerek, eriyor, çeken

Bu derûnî Âşkın dibâcesinde
Kaleme “YAZ” emri ilk hecesinde
Sen varsın İSLÂMİ: bilmecesinde
Sevdândır; melanet boynunu büken