Biz İnsanoğluyuz Şiiri - Nurullah Arafat ...

Biz insanoğluyuz
Yitirdiklerimize ağlar,
Güleriz sebepsiz yere.

Hasret can verir gönlümüze
Nefret de nefsimize
Pis kokulu canlar nedamete…
Ayrılık vuslattır bize

Biz insanoğluyuz
Döneriz, dolaşırız, sapar, kalkarız
Sonumuz varır başladığı yerlere
Nûrun aydınlık gölgesine…
Döner buz gibi bedenler hep kıbleye
Döner etler ve kemik o mukaddes beldeye
Kapanır başlar seccadeye
Kalmamıştır lakin huşû tek bir secdede

Cümlemiz gider ve gelir, nereden nereye
Sonumuz rastlar başladığı yerlere
Takılır akıllar o film şeridine
Takılır kelepçe bir gün bedenlere
Teslimiyet elverir, bedenin de sahibine

Canlar yığılır çeşit çeşit kabirlere
Canlar yıkılır, kaldırılırken cenaze
Ruhlar ayrılır, kurtulur esaretten
Beden ruha aşık, çürür hasretinden

Biz insanoğluyuz
Kemik üzere et parçacıkları;
Saç, sakalla süslenmiş,
Deriyle bezenmiş,
Zavallıcıklarız…

Biz insanoğluyuz
Rahimde dünyayı arzularız,
Dünyada berzahı…
Bir hasretlik yaşamdır bizimkisi
Bir sürgünün hikayesi…

Gider dururuz hep aynı yere
Biz insanoğluyuz
Yitirdiklerimize ağlar,
Güleriz sebepsiz yere