Biz İnsanoğlu! Şiiri - Seyfet Bozçalı

Sevgi, aşk, gerçek olsa çabuk biter mi?
Belki de sevdanda, sevmende sahte.
Sahte sevgilerde sigara gibidir işte,
Yanıp, yanıp tütüyor ve sonra bitiyor işte.

Zaman geçip gidiyor, su gibi akıp,
Ne kadar yıkasa da kirlerimizi, ömrümüzü,
Yaşamımızda derin izler bırakıp.
Savruluyor rüzgârda yaprakları güllerin.

Sabır gerçek olsa çatlar mıydı sabır taşı?
Mutluluğun da, acının da ayrıdır tadı.
Sonunda soluyorsa bütün renkler,
Ölüm mü gerçek yoksa yaşamak mı?

Öyle dünya ki çöpü dağları aşmış, kiri kıyılara ulaşmış,
Bütün siyahları elimize yüzümüze bulaşmış.
Öyle bir an gelmiş, sönmüş sanki gözlerimizin feri.
Yalanlarımız, hayallerimiz gerçeğe bulaşmış.

Kıymet verilmemiş emek ve alın terine,
Ama muhtacız nimetine, ekmeğine, tuzuna.
Üretmekten uzak, hazır yemeye alışmışız.
Üretenlere de hiç saygı duymamışız.

Yaşananların hangisi gerçek, hangisi gerçekdışı?
Dün mü gerçek, bugün mü, yoksa yarın mı?
Hapsetmişler zamanı, zapt etmişler güneşi ve ayı.
Yasaklamışlar vaktinden önce ölmeyi ve yaşamayı.