Insana iylik gelmiyor
Aci sözler yürek deliyor
Herkes bir birini ardindan vuruyor
Dedikodular basini almis gidiyor.
Neden biz Insanlar böyleyiz
Yalanlarla kalbler kirariz
Kötü konusani dost
Iyi konusani düsman biliriz.
Bir Insani iyi huylu görünce
Ne safmis deyip kullanmaya kalkariz
Bilmezlerki gercek dost odur
Cünkü icinde kötülük yoktur.
Kötü konusana iyi söz söylemistir
Ona bir adim gelene o iki adim gitmistir
Düsmana karsilik olarak dostluk vermistir
Ama yinede kiymeti bilinmemistir.
Bu dünyada iyi olmayacaksin
Düsene birde sen vuracaksin
Sade kendi cikarin icin calisacaksin
Sanki sen mi bu dünyayi kurtaracaksin! ! ! ! ! ! ! ! !
Kayıt Tarihi : 2.2.2004 16:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!