Biz İkimiz! .. Şiiri - Erman İlkay

Hangi acıdan geçerken sürttük burnumuzu o adi yamaca
Hangi itin sofrasından aldık adiliğimizi
Hangi göçmen kuşa özendik de sürüldük durduk böyle yıllarca
Biz sevgilim ikimiz hangi kayıtsız yazının son sözleri olduk
Hangimiz dik anlayamadım sevmeyen
Hangimiz kirlettik tertemiz dünyamızı
Ve hangimiz o soğuk gecelerde ağlamadan gülmeyi başarabildik
Ellerimizin nasırlarını saklamaya çalıştık durduk yıllarca
Ama mecbur olduğumuzu unuttuk saf buluşmalara
Rüzgarın bizi götürdüğü yöne savrulduk durduk
Ama unuttuk yolumuzun tersine gidiyorduk

Bizi mahcup düşüren neydi birbirimize
Her karşılaşmamızda suratımızda beliren kırmızılığın manası neydi
Hangi zehirli yılandı kalbimizi sokan
Hangi mecburiyet ve hangi cumhuriyet yollarımızı ayıran
Hangi padişahın fermanıdır bu ayrılık
Hangi celladın kılıcı boynumuzu kesen
Hangi demokratın son hıçkırıkları korkutan bizi

Biz ikimiz sevgilim hangi ölümden korktuk ki
Hangi sisli yamacın eşiği
Ve hangi rüzgar bir tanem
Hangi kuru dalın üzerinde durmak ürküttü ki bizi

Hangi belediye çukuruydu düşüp kaldığımız
Hangi acımasızın fırça darbeleriydi yüzümüzdeki gülüşü silen
Ve hangi cesur yürek bizi bizden koparan
Hangi korsan sevişmede yakalanma korkusu duyduk ki biz
Hangi hakimdi kalemimizi kıran
Hangi militan yüreğimize saatli bomba yerleştirip kaçan
Hangi ecladsız soysuz sopsuz
Hangi kahrolası kör kurşundu bizi ayıran

Ellerimdeki demet demet gülleri yerlere serdiğim gündü asıl bitişimiz
Ve o bitmeyecek türkümü bana yaktıran
Peri masalımı sonlandıran
Kimdi ulan kim
Hangi it ulan
Soframa kan katan
Kayboluşları yaşayacak kadar büyümedim ben
Acılardan geçecek kadar güçlüde değilim
Annem daha dün ninnilerle uyuturdu beni
Senden ayrılacak kadar uyumadım ben

Artık ellerimdeki nasırların bir manası kalmadı
Senden utanacak yüzümde yok
Sen yoksun gülüm sen yoksun
Özgürlüğümüze bağırdık durduk yıllarca
Her mitingde en önde durduk
Polisten ilk copu biz yedik
Acınmadık
Ağlamadık
Aldatmadık
Biz senle hiçbir çocuğun elinden elma şekerini çalmadık
Biz senle hiç el açmadık
Tek çaldığımız bir birimize ait olan kalbimizi almak

ağlıyorum şimdi
Bana ait olan kalbin ortasına kurşun sıkan kim
Ulan seni benden alan Azrail kim
Kim ulan kim
hangi kodes damı bizi alıp bizden toprak altına sokan

Yıllar sonra büyüdüğünü anlamak koyuyor insana
Hiçbir şey değil de senden ayrı büyümek zor geliyor bana


Ey benim nazlım
Ey benim masumum
Ey benim gül kokan yarim
Nerelerdesin şimdi?
Hangi gurbet eldesin?