Biz hiç çocuk olamadık seninle
Gözlerim bağlı çocukluğumu düşünüyorum
Doyasıya öpmeden veda etmeden
Biz seninle hiç ayrılmamıştık.
Bu karanlık zindan dört duvar
Sesler karışıyor seslere
Kulaklarımda patlıyor işkence sesleri
Yüzüme inen her darbede
Sana veda edemediğime yanıyorum.
Sarılmak istiyorum.
Filistin askısındayım
Kollarım bana ait değil
Çocukluğumu düşünüyorum
Oysa Dicle kenarında
Seninle hiç oyun oynamamıştık
Biz hiç çocuk olamadık seninle
Ah Gülüm karanlıklar sonsuz
İşkenceler çok uzun
Bedenime inen her darbede
O güzel gözlerini seni
Ve hep bizi düşünüyorum.
Meğerse aşk günlerimiz çok kısaymış
Biz hiç çocuk olamadık seninle
Ne olur solma Gülüm
İsa Tekin
İsa TekinKayıt Tarihi : 31.3.2007 12:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
birileri çeşitli senoryalor üreterek insanımızı elimizden alıyor. kimliğimizi yok ediyor. çeşitli isimler altında asimilasyona tabi tutuyor.
tabii ki bu şartlarda çocukluk yaşanmaz. ama bu çocuklar iyi çocuk olur. iyi adam olur. işte bunlara ben adam derim. selam ve saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (38)