Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Ağzına, yüreğine, kalemine sağlık üstadım.Cumanız mübarek olsun diyor bu güzel şiirinize yorum yazmasam vebalde kalırdım kabul buyur.. Kanı bozuklar bilir kahraman TÜRK'ü, Sevdamızın adıdır satılmaz ÜLKÜ, Korkaklardan kahraman olamaz çünkü, Malazgirt'te ALparslan, Sabırda Ahmet'iz, Çanakkale'de Hasan Kıbrısta ki Mehmet'iz.. Selam ve saygılarımla../Hüseyin SALMAN
Mazlumlara kadife, zalimlere Cebbarız
Adımızı Türk koyan, Rabbime minnettarız.
Şu pazar sabahı ellerim semada ,yerlerin ve göklerin tek sehibi yüce yaratan a hamd-ü senalar olsun ki ,habibim dediği resulu nun övğüsüne de mashar olan Şerefli TÜRK MİLLETİ' nin bir ferdi olarak yaratılmışız.
KAŞGARLI MAHMUT [Divan-ı Lugat-it Türk]Adlı eserinde BUHARA ve NİŞABUR hadis imamlarından rivayet ettiği hadis-i kutsi de[[ BENİM TÜRK İSMİNİ VERDİĞİM ve MAŞRUKTA İSKAN ETTİĞİM BİR TAKIM ASKERLERİM VARDIR Kİ HER HANGİ BİR KAVME KARŞI GAZABA GELECEK OLURSAM O TÜRK ASKERLERİMİ İŞTE O KAVMİN ÜSTÜNE SALARIM ]]Değerli hocam şiirinize yorum değil sadece beğenimi yazarken TÜRK olarak yaratılmanın şerefini anlamayan [şeref fukarası]zevat lara daha ne söylenebilir ki.
Sizi birkez daha saygı ve hürmetle selamlıyorum.Allah' a Emanet Ol.
NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE! bazen bir cümle cok sey anlatır
Mazlumlara kadife, zalimlere Cebbarız
Adımızı Türk koyan, Rabbime minnettarız.
Biz bu ülkede TÜRK olarak yaşamaktan, TÜRKÇE konuşmaktan, bu duyguların getirdiği İNSANLIĞI Yaşamaktan gururluyuz. Mutluyuz. Siz ey Sevgili hocam değerli şairim sizede bu şiirinizden ötürü maüteşekkiriz. Selam ve saygıyla MEHMET ŞÜKRÜ BAŞ- ELAZIĞ
Toprağıyla ANADOLU yurdumuz,
Şanlı yolumuzdur turan ülkümüz,
Zafer İSLAM'ın aksada kanımız,
Ey soysuzlar anlayın BİZ TÜRK'ÜZ...
Biz her zaman her yerde kanımızın son damlasına kadar TÜRK'üz...
yüreğine sağlık hocam...
cesur, atak, yürekli ve bir o kadar da yiğitçe yazılan dizeleri ve bu yüreği kutluyorum... Saygılar, sevgiler, Neriman Zevkliler
Dursun abiciğim şimdi şiirini okudum.HIRANTLARI ve MEHMETLERİ o kadar güzel ifade etmişsinki kalemine ve ağzına sağlık.
Halil ÇİÇEK ve Cavit GÖRGEÇ
İnadına Devlet BAHÇELİ
Yüreğini ve yiğitliğini kutluyorum , güçlü kalemin susmasın.Üstadım
bize Türk olma şerefini veren rabbimize şükür ederken bu veciz ifadeleri alkışlıyor ve kutluyorum üstadım,saygılar....ibrahim karaçay
dursun hocam selamlar. ben ali çetin.. şiir hakkaten güzel olmuş gaza gelip insanın midilli ye çıkarma yapası geliyor. selam ve hürmetler
Bu şiir ile ilgili 57 tane yorum bulunmakta