Biz Hepimiz İçin, Hepimiz Birimiz İçin.

Bir zamanlar hepimiz birdik, hani ayrılmazken
O zamanlar yer sofrası bilirdik biz
Hergün akşam vakti herkes belli saatte evde olur
Büyüklerimizi beklerdik.
Sonra hep birlikte sofraya oturup yemeğimizi yer,
akabinde kızlar sofrayı toparlar bulaşığa yardım ederlerdi. Erkekler ise yapılacak iş varsa onu yaparlar, sonra gölgesi hep ağır olan babalarının yanında sesleri hiç çıkmadan birlikte otururlardı.

Yatma vakti gelince herkes pijamalarını giyer, yatağa çekilirdi.
Tabi o zamanlar nerde o tüylü yastıklar, hazır yataklar
Yataklarımız yer yatağı olurdu o zamanlar.
O zamanlar saygı vardı herkes yatmadan iyi geceler dilemeden yatmazdı.

Eskiden bayram günlerinde her bayram geldiğinde biz neşe dolu olurduk, sevinçten havalara uçardık.
Anne ve babamız bize bayramlık alacak diye dört gözle beklerdik.
Sonra mahallenin çocukları ile beraber şeker toplamaya çıkar, ambalajlarından süs yapardık.
O zamanlar bayramlar bir başkaydı.

Ha birde evin en küçükleri çok şanslı olurdu herzaman da öyle.
Büyüklerimizin okul çıkışını dört gözle beklerdik
Beklerdik ki, ellerinde çikolata, hediye getirecekler diye yerimizde duramaz can atardık.
Ozamanlar yağmur bir başkaydı.
Öyle bir yağardı ki hiç durmaksızın, ince ince...
Ben her yağmur yağışında cam kenarına oturup gelen geçen arabaları sayardım.
Ve de cam buğulandığı için resimler yapar, yazılar yazardım.
Çocukluk aklı ya...

Ama olsun ben çocukluğumu hep sevdim.
Çocukluğumu çok özlüyorum çok.
Çocukken ne nazlar yapardım,
Herkes evde ne yenirse çoğunu bana verirdi.
Hele annemiz hele o altına kırmızı halılar sereceğimiz annemiz varya
Hep hep aç kalırdı, hiçbirşey yemezdi.
Çocuklarım aç kalmasın diye kendi aç kalırdı.
Bizi doyururdu hep.
Ah CANIM ANNEM Ah YOLUNA ÖLDÜĞÜM ANNEM,
Neden neden öyle yaptın, neden aç kaldın neden
Bak şimdi o doyurduğun evlatların sana bakıyormu hı söyle
Seni arayıp hatrını soruyormu
Peki şimdi onlar seni doyuruyormu söyle KURBAN OLDUĞUM ANNEM söyle.
Yok işte siz analar evlatlarınızı atamıyorsunuz,
Sizi incitselerde, size haksızlık yapsalarda ana yüreği işte
yapamıyorsunuz.

Keşke o zamanlar aklım şimdiki gibi olsaydı da senin başına taçlar yapsaydım, senin yerine ben emek çekip ben hastalıklarımı kapsaydım keşke.
Ne oldu peki şimdi, romatizma, tansiyon, kolestrol, şeker
gibi hastalıklar gelip sizi buldu.
Peki çokmu iyi oldu hayır olmadı dedim ya CANIM ANNEM
Keşke ozamanlar seni krallar gibi yaşatsaydım, keşke o zamanlar senin ayaklarına halıları ben serseydim, keşke ozamanlar senin yerine ben üzülseydim CANIM ANNEM

Hepimiz birimiz için, birimiz hepimiz için.
Ozamanlar ne güzeldi.
Abilerim, ablalarım, hepimiz birdik.

Gün geldi herkes dağıldı,
Herkes aile oldu,
Herkes baba, herkes anne oldu,
Acaba benim gibi özlemlerini haykırdılarmı.
Ben özlüyorum o yıllları ben özlüyorum yer soframı ben özlüyorum yollarını beklemeyi ben özlüyorum büyüklerimi...
Keşke hiç büyümeseydim, ben çocukluğumu özledim.

BİZ OZAMANLAR HEPİMİZ BİRİMİZ İÇİN BİRİMİZ HEPİMİZ İÇİNDİK.

Ama şimdi ne oldu kuşlar yuvadan ayrıldı.

Anne, Baba, Ablalarım ve Abilerim sizleri çok seviyorum.
Unutmayalım ne olur yaşadıklarımızı.....