Biz Hepimiz Çobanız! Şiiri - Cihat Şahin

Mal sahibi Allah’tır; insan ona bir bekçi!
Maliklik dava etmek; gerçekte divanelik.
Değildir mutasarrıf; ne patron ne emekçi!
Bunlardan gafil olan; gerçeğe biganedir!

Nerde hani Karunlar, hani eyvan, sarayı?
Ne oldu hazineler, nere koydu parayı?
Hangi çağdaş Karun’a, koyup gitti sırayı?
Eyvanların yerleri; şimdi bir viranedir!

En yetkili kimseler; bir çobandır sadece!
Bilmez bunu ekseri; çabalar gündüz gece.
Bunca say-u gayretin, meali iki hece!
Gayrisi bir yanılgı; cahile bahanedir!

Kimse alıp götürmez; malı, mülkü, parayı!
Gönderemez uhra’ya; evi, köşkü, sarayı.
İhlâslı hayırlardır; malından onun payı!
Bağışlar kabul görse; akıbet şahanedir.

Mal evlat bir emanet; riayet elzem bize!
İhanet etsin diye; vermemiş uhdemize!
Etmezsek hakkı hâkim; tamamen hanemize,
Ceza-i kahhar ile haneler harabedir!

Kulluğu ders verirsen; evlad-ı ayaline,
Kılarsan onu yoldaş; mübarek emsaline!
Kalbinden şuur, iman, yansırsa lisanına!
Mevla’dan istediğin; acaba daha nedir?

Her çoban mesul elbet; güttüğü sürüsünden!
Zarara gider sürü; hep gitse gerisinden!
Tümünden olur sorgu; sorulmaz yarısından!
Onları meşru yerde; güttünmü acep denir!

26.08.2007.İzmir.