bekliyorduk
hayatlar nefes alıyordu bir yerlerde
kağıttan duvarlara hapsetmiştik ruhlarımızı
ay bozması yıldızlardan düşlere tapınıyorduk
ağlıyorduk insanlığımıza
bekliyorduk duvarları küskünlüklerimizde büyütürken
yalnızlıklar arka sokaklarımızın yüzsüz fahişeleriydi
alıp evimize getirdik bütün ihanetlerine rağmen
kardeşlik türküleri söyleyen gölgelerimiz
aslını inkar etti yitik anlamlarda düşerken maskelerimiz
sustuk...
sanki konuşurken çok matah bir şeymişiz gibi
sanki rüzgara karşı tüküren biz değilmişiz gibi
isyan ettik her şeye
bekliyorduk
oysa beklediğimizin ne olduğunu bırak
beklemenin ne demek olduğunu bile bilmiyorduk
bekledik
bilmedik, göremedik
geceden karanlıktı gözlerimiz
o sabaha erdi ama
biz hep kör kaldık
Kayıt Tarihi : 12.1.2012 00:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mutsuzsak ve yorgunsak, akşamı bekliyoruz...
Oysa ne beklediğimizi bilmiyorsak, haklısınız beklemeyi de bilmiyoruz. :)
Kaleminize ve yüreğinize sağlık.
ağlıyorduk insanlığımıza
yüreğine kalemine sağlık asil şairim ..
TÜM YORUMLAR (2)