Biz hayatı hep ilkbahar sanırdık

Belki yaşlandığımız için gönül koymamalıyız yaşama,
Biz sonbaharında sararan yaprağın yerine
İlkbaharda gelen tomurcuğuz…
Kuru bir dal iken asma yaprağının kolları,
Baharla tomurcuğun nefesi çıkar yüreğinden, güneşe doğru aşkla bakarak..
Her yanında taze çiçekler, cıvıldaşan kuşlar, öten böcekler,
Renklerin içimde dans eden kelebekler
Rüzgar gücümüzden az,
Güzelliğimiz dikenler aştıracak kadar yücedir seven gönüllerde,
Biz ilkbaharda açan tomurcuğuz asma dalında…
Güneşin gönlü günlümüzde, sevdalı meyveler gölgemizde,
Nice gözler dolaşırken üzerimizde,
Rengimiz sararıverdi, sevdalımız güneşin vefasız ateşiyle,
Sonra rüzgar mı daha güçlendi,
Yoksa biz mi biçare kaldık
Gücümüz geçmez oldu dalımızda kalmaya
Doyamadık bahara, cilveli kuş seslerine,
Işığında güneşlenip yağmurunda ıslanmaya
Aylar,yıllar böyle geçer diye kanardık
Biz hayatı hep ilkbahar sanırdık
Çok geç anladık ki biz sonbaharda sararan yaprağın yerine gelendik,
Ve ilk baharda yeni tomurcuklara yer verendik…