Durun, ne olur durun!
Kıymayın birbirinize!
Siz demiyor muydunuz bu dünya kimseye kalmaz diye?
Neden bu kin, bu nefret neden?
Bakın arka bahçenizi ne hale getirdiniz?
Bizlere gelecek diye mi layık gördünüz?
İstemiyoruz, sizin olsun dünyanız
Biz hayallerimizle mutluyuz.
Kaldırın kafanızı bakın ağlayan bulutlara
Gözlerinden dökülen asit yağmurları; bereket değil
Kulakları tıkayıp beyinleri kemiren bu sesler
Coşkuyla cıvıldaşan kuşların değil.
İstemiyoruz, sizin olsun dünyanız
Biz hayallerimizle mutluyuz.
Aynalara küsmeyin, yüzleşin kendinizle
Yüreklere ektiğiniz nefret tohumudur; sevgi değil.
Bölüştüğünüz komşu hakkıdır bencilce duygularla
Bir dilim ekmek değil.
İstemiyoruz, sizin olsun dünyanız
Biz hayallerimizle mutluyuz.
Çıkarın at gözlüklerinizi, yüreğinizle görün
Tek kaygınız zengin olmak; adam değil.
Yükselmek için üzerine çıktığınız insandır,
Merdiven değil.
İstemiyoruz,sizin olsun dünyanız
Biz hayallerimizle mutluyuz.
Sürdürmek varken yaşamınızı insan olmak adına
Tüm gücünüzü verip canları okuyorsunuz; kitap değil.
Acımasızca kırdığınız ademoğludur, çıkar uğruna
Rekor değil.
İstemiyoruz,sizin olsun dünyanız
Verin çocukluğumuzu bize!
Biz hayallerimizle mutluyuz.
Kayıt Tarihi : 25.6.2004 19:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
haddim olmayarak görüşlerimi paylaştım saygılarımla
TÜM YORUMLAR (2)