Biz Güzel Kuşaktık Şiiri - Erol Ars

biz
içindeki insanları görmek için
ahşap radyoların arka kapağını kıran kuşaktık
oyuncaklarımız vardı
telden arabalar
biz
yârin yaşadığı mahallede volta atardık
gün akşama değin
kimi zaman tökezler
kimi zaman yüzüstü yere kapaklanırdık
pencerelere bakarken
canımız yansa da
sevgilinin cemali merhem olurdu yaralarımıza
biz
evde, toplu taşımalarda ayağa kalkar
büyüklerimize yer verirdik
yaşlılarımızın nasihatları
vicdanımızın anahtarıydı
komşumuz açken uyuyamazdık
derdini dert edinirdik
kedilerle, köpeklerle iç içeydik
arkadaştık, dosttuk
kuyruk sallamalar, sürtünmeler
merhametimizin ödülüydü
...
az gittik
uz gittik
dere tepe düz gittik
kaynak kurudu
su çürüdü
ne idüğü belli olmayan yaşamın eline düştük
şimdi muhabbetler acayip
söz dil üstünde kaydıraç
sevgi, saygı, aşk yabancılaştı
kalpteki kıpırtı tuhaflaştı
bananecilik yaygınlaştı
"olursa olur, olmazsa olmaz" ilişkiler yaşanıyor
her şey
aynı çuvaldızın deliğinden geçiyor
saygısızlık samimiyet sanılıyor
yaşı kemale ermiş insanlara
"hey moruk" diye sesleniliyor
yıllarımız renksiz olsa da
yasamımız renkliydi
kahkahanın da sohbetin de bir anlamı vardı
birdik, iriydik, diriydik
soğan ekmek olsa da aş´ımız
umudumuz yetiyordu bize
gönlümüz de toktu, gözümüz de
sömürmeyen, sömürtmeyen imecemiz vardı
egemenleri çıldırtan
velhasıl
çok şeylerden mahrum kalsak da
biz güzel kuşaktık