Biz gittik Şiiri - Emre Şenkal

Biz gittik

Biz gittik,
Kar yağdı.
Özlemesin diye bizi İstanbul
Tabiat silmiş aşk izlerimizi
İz bırakmadan yaşıyoruz
Aşkımızın tabiatı gereği.

Aşkın bencil yanı gibi,
Sadece birbirimizi istiyor içimiz.
Bir elimiz hep arkamızda,
Bir önceki adımdan kalan aşk izlerini silip,
Yeni adımda yeniden aşık oluyoruz
Yürüyüp gidiyoruz işte

Derisini yenilemesi gibi yılanın
Her sabah, soyuluyor vücudum
Giysilerimi geceden çalmışsa aşk.
Geceleri çıplak daha az üşüyorum

Garip bir yanı var aşkımızın,
Özlemekten öte iç acıtan,
Bilmiyorum belkide,
Kavuşamamaktan kaynaklanan

Biz gittik,
Çok ağladı İstanbul
İşte, döndük geri,
Hala her yer kar
Silinmedimi hala?
Giderken bıraktığımız acılar

Her gidişin dönüşü gibi İstanbul
Bizim gibi ol,
Biriktirme içindeki acıları,
Benim gibi ol,
Götür tüm acılarını, ver eskiciye,

Al karşılığında bir avuç mandalı,
Kaldır kendini kollarından havaya
As iki ucundan, iki köprüne
Bırak kurumaya.