Kendimi kaybetmiş gibi bulduğum zaman-
Zamanın içinde hapsolduğumu zannediyordum.
Meğer bir ihtiyaçmış kaybetmek-kaybolmak.
Sonra insan, diye düşündüm.
İnsan ne acayip bir mahlukattı;
Her kılık mevcuttu ceplerinin içinde,
Ben de öyleydim; sıradan ve sıradışı,
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta