azecik umutarımızdan geriye körelmiş duygularımız ve kimsesiz kimliklerimiz kaldı...
kırık bir dünyanın içerisinde parçalarla avunmaya çalışan iki masum, çocuk yürektik seninle... sen gününe, ben sana vurgun... yaralarımız gün be gün kanıyordu iyileşmek yerine; ve biz çaresizliklerimize sarılmış, umutlarımızı boğuyorduk kırıklardan sızan su birikintilerinde...
vurgun yemişliklerin içinde ayılmaya çalışan iki yorgun yürektik seninle ayrı kabinlerde ayılmaya çalışan...sen dününe, ben sana hasret... ruhlarımızın derinliklerinde iç içe geçiyordu kimliklerimiz, fakat başka yollar çiziyorduk geleceğe dair..
bambaşka sevdalar, bambaşka umutlarla bambaşka aşklar düşlüyorduk, ama...
ne gidiş bizden yanaydı, ne terkediş bu sevdada..
iki yorgun, iki masum, iki çocuk yürektik seninle...''biz''dik işte...
Kayıt Tarihi : 15.1.2013 06:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!