Mustafa Yılmaz 4 - Biz De Yalnızlığı Tek ...

Bir çocuğun bir damla gözyaşı, benim ömrümce ağlamama fazla gelirdi diye düşündüğümden ki çok çabuk büyüdüğümü hissettim ki artık çocuk yüreğimden yaş akmasın diye...
Ve arda kalan, utangaç bakışların ardından, bir anlık bakıştan sonra, kalan ömürce sürecek olan bir kök anı...

Sözün kısası, bu kadar uzun yazmalardan sonra, senin gidişinden sonra, pek fazla yaşayamayacağımı sanmıştım, oysa gidenler de, unutulmak istendikçe mıhlanırmış insanın beynine, nasıl boğsam bu düşünceleri diye düşündükçe avuçlarım tırmalanmaktan kan sızıntısıyla doluyordu, oysa var ya, hepsi boşmuş, bir bakıyorsun bir gazetede, ağlayan insanı görüyorsun ki, zapt edilmez hislerle, acılanıyor insan, tıpkı düşen bir yaprağın süzülüşünü tarif ederken bir türlü sonlanamayan şiir gibi ve böylece içimden bir hırs her an, her gece sabaha ulaşıyor…
Bazen insanın kaderi şiirlerden düşer, demek de o kadar da güç değilmiş…
Bazen insanın kaderi şiirlerden düşer…