Biz de Sevebilirdik Şiiri - Hasan Yenilmez

Biz de sevebilirdik her şeyi, tek şeyi, çıldırasıya
Şarkılara söz, şiirlere mısra, dillere destan olurduk belki de
Uzakken mutluluk, artık yanımızda bir yalaka olurdu
Uzanıp geleceği bile değiştirebilirdik haşa
Hayaller bizi kurardı
Bizse, inadına umutsuzluk saçardık hayata
Yaşam bizi kıskanırdı, tabiri caizse biz ahreti
O zaman neylerdik bir şeyi, her şeyi isterdik...

Biz de sevebilirdik her şeyi gerçekçesine
Bize sormadılar başımıza gelecekleri
Pişman olduk, pişman ettik ne fayda
Dinleyen olmadı söyleyeni
Söyleyen en adi kelimelerle dile geldi
Geri dönüp baktığımızda
Kopmuş aileler, bitmiş aşk
Nefret eden bir insan vardı ortada
Ve yaşadığı sürece hiç affetmeyeceği bir adam...

Biz de sevebilirdik tek şeyi delicesine
Yıllardır hasretini çektiğimiz bir özlem olmazdı
Kalbimizdeki nefretle, güzelliğin kesiştiği yerde
O zaman neylerdik bir başkasının güzelliğini
O zaman neylerdik vakitsiz yaşama veda etmeyi
Biz de sevebilirdik her şeyi, tek şeyi, kardeşçesine.

(Nisan 2003)