Oturtacak yerim yok inan ki bu hep böyleydi,
Masam dahi olmamış her şeyim yerlerdeydi…
Bir kez kapım açıldı Aydın Beyler uğradı,
Ardından laf ettiler, şahsım bundan utandı…
Hayvan girmez, demişler yüzüme söylediler,
Aydın Bey’im haklıydı onu desteklediler…
Derken İrfan ve Hikmet gelmeyi düşündüler,
Kapıyı açamadık küstüler ve döndüler…
Ta bu günlere kadar değişiklik olmadı,
Tam on altı yıl geçti konfor sağlanamadı…
Nasıl buyur diyeyim yerde de oturulmaz,
Yan yana dahi olmaz aralık hiç yakışmaz…
Tuttuğum evler kötü yerler de hep mahrumdu,
Henüz yerleşemedik, durumumuz da yoktu…
İkramı esirgemem ev temiz de sayılmaz,
Kedi köpek dolaşır şahsınıza yakışmaz…
Tek bir resim çekilse derler, hayvan yaşamaz,
Hem gelen gidenimden ev sahibim hoşlanmaz…
(2015)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 18.5.2015 01:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!