Biz büyüdükce küçüldü yüreklerimiz,
Bir çocuğun yüreği kadar büyük değil artık.
Çocuklar,
Küçücük bedenlerinde taşırlar,
Umarsız sevgilerle büyüttükleri
Kocaman yürekleri.
Hiç yük olmaz
Minicik bedenlere o yürekleri.
Ah! Bir bakabilsek,
Onların gözüyle şu dünyaya,
Öğrenebilsek çocuklar gibi
Beklentisiz sevmeleri.
Ağaçları, çiçekleri, börtü böcekleri,
Kötüymüş iyimiş demeden
Tüm insanları...
Sevebilsek yeniden,
Yargılamadan, sorgulamadan bu dünyayı,
Hayatımızı
O zaman
Sığmayacak bedenlerimize,
Sevdikce büyüyen yüreklerimiz.
Kayıt Tarihi : 9.12.2006 21:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
evet insanı çoşturan sevinçlerden uzaklaşıyoruz...o sevinçler ki sevginin temelini oluşturular..
büyüdükçe büyür yüreğimiz sığmaz olur taşar sevdikçe...her şeyi sorgulamadan...ne harika ya...
sevgilerimle....
TÜM YORUMLAR (1)