Biz Bunu Hak Etmedik Aslında

yokluğunun bilmem kaçıncı günü
ne acılar çektim kim bilebilir
kaç kez gidip-geldim ölüm çizgisini
her şey bomboş geldi gözlerime
yaşam o kadar zor geçiyor ki
ne tadım, ne de tuzum kaldı
yalnızlık öylesine çekilmez ve sıkıcı
ağlamak istedim çoğu zaman
hüzün dolu gün ve gecelerim
gözlerimi bir noktada sabitleyip
saatlerce dalıp gidiyorum
gördüğüm her şey koyu karanlık
eski günler geri gelmiyor artık
deli dolu yaşadığımız sevinçler
birbirimize doyamadığımız
yanımdayken farkında olamadığım
sensizken kavradığım güzellikler
hepsi birer birer kayıp gitti ellerimden
bu nasıl bir yazgıymış alnımıza yazılan
şimdi değerini yitirmiş
çok basit ve sıradan buluyorum aşkı
içimde inanılmaz bir boşluk var
can sıkıcı ve geçmeyen günler
uykularımın arasında ansızın uyanıyorum
rüyalarımda solgun ve ağlamaklı yüzün
çok eskilerde kalmış gibi ve çok uzak
hayallerime sığdırıyorum yaşam umudumu..
ilk kez aşkı bana sen tattırmıştın
sen de bende bulmuştun sevdayı
'öyle diyordun' hatırlar mısın?
şimdi ne oldu da ikimiz savrulduk
şiddetli bir kasırga önünde parçalandık
her şey darmadağın ve paramparça
tekrar parçalarımızı toplayabilir miyiz?
varabilir miyiz mutluluğun bahçesine
ne yazık ki zor bir yoldayız sevgili
hem de çok zor ve bir o kadar da güç
hani derdine çare olduğumuz dostlar
kim teselli verecek bize
herkes düşmüş kendi derdine
acı ve keder sarmış dört yandan bedenimi
bağlandı kollarım arkadan
sol göğsümde buruk bir ağrı var
ağır geldi bize bu sevgi
ya da biz 'nazara' geldik
oysa seni sevmek ne de güzeldi
ellerini tutup yürümek
her vedalaşmamızda alnından öpmek
ah! .. bir bilebilsem sebebini
tekrar o günlere dönebilsem -keşke-
ayrılık ölümden betermiş sevgili...
biz bunu hak etmedik aslında
ama ne gelir elden
mutluluk çok kısa sürdü.
bu durumu kabul edemiyor gönlüm
bir gün bile seni göremeden,
sesini duymadan geçmezken zaman
bu gün kaçıncı gün oldu yoksun
her sabah uyandığımda
yaşadığımız kötü bir rüya olsaydı..
sana acılar çektirdim belki..
önceleri çok güzeldi birlikteliğimiz
daha sonra kara kediler çıktı önümüze
bu kadarmış mutluluk dedikleri
zehir oldu şimdi yaşadıklarımız
önceleri yazdığım şiirler
seninleyken yani her mısrasında aşk
sevgi ve güzellik kokardı
yüreğim ağır gelirdi bana
sevgi ve aşk yüklüydüm
bu yükü sonuna kadar
taşıyacak azim ve güç vardı bende
ama taşıyamadık sevgili
buraya kadar mıydı herşey
neden kısa sürdü mutlu günler
böyle karşılıksız binlerce soru
daima kendimi hırpalarım
biz bunu hak etmedik aslında
ama ne gelir elden
yaşamı kendimiz mi zorlaştırdık
yaşanacak ne varsa çabucak
ya da çok mu hızlı yaşadık
tüketme modunda mıydı ibremiz
uzun bir ömre serpilmez miydi aşk
gözlerinde gülüşler yerine yaşlar
o kadar çok ağladın ki sevgili
ama ben seni üzmek istemedim
eğer ben isem mutsuzluğuna sebep
kendimi affedemem inan
Tanrı belamı versin ki
sana yanlış yapmadım sevgili
kendini inandırdın boş senaryolara
bir olumlu sonuca varamıyorum sevgili
biz bunu hak etmedik aslında
ama elden ne gelir
başladı ve bitti diyemiyorum
yaşandı yaşanan tatsızlıklar
hiçbir şey geç değil şu an
tekrar deneyebiliriz inan
hatalar yaşanmadan doğrular bulunmaz
ben seni canımdan çok sevmiştim sevgili
hala aynı derecede atıyor sevda ateşim
gel inadı bırak tekrar başlayalım
güzel ve mutlu günlere
yanımda olursan güçlü olurum
sensiz kendimi yorgun ve bitkin
damarlarımdan kanım çekilmiş
çok değersiz buluyorum hayatı
gel beni tekrar yaşama bağla sevgili..
biz bunları hak etmedik aslında
ama ne gelir elden sevgili.

İzmit / 18.11.2002 Saat: 01,35