Biz Bu Sevda Uğruna

Cahiller sevdamızı kıskansa da farketmez
Her türlü karanlığı eritir yüreğimiz.
Önümüzü kesmeye kimsenin gücü yetmez,
Gönüllerde yaşamak en büyük dileğimiz.

Bitmeyen bir ümitle gidiyoruz sonsuza,
Yıldızların elinden almak için yarını.
En güzel hayalleri çağırdık ufkumuza,
Yıkmak için zamanın köhnemiş surlarını.

Fikrimize vurulan prangalar çürüdü.
Saraylara dönüştü girdiğimiz zindanlar.
Bastığımız yerleri menekşeler bürüdü,
Kelebeklerle doldu geçtiğimiz meydanlar.

Bazen bir çare için çırpındık uzun, uzun:
Göğsünde fırtınalar dindiren sahil gibi!
Bazen de yolumuza çıkıverdi bir kurşun;
Düştük kara toprağa, beyaz karanfil gibi!

Aramadık kimsede ne bir günah, ne kusur;
Kanayan her yarada kendimizi suçladık.
Acımızı unutup ellere verdik huzur,
Biz bu sevda uğruna ne korlar avuçladık!

Nice gözyaşlarına karıştı gözyaşımız,
Elimizin içinde ısındı nice eller!
Dağlar dostumuz oldu, ırmaklar yoldaşımız,
Bizlerden bu sevdayı alamadı engeller.

Çıkardık teker teker kalplerden dikenleri,
Yerlerini taptaze çiçekler alsın diye!
Gündüz gece demeden koştuk yıllardan beri,
Yarına pırıl pırıl bir dünya kalsın diye!

Hayata bahçemizden geçerek atılanlar,
Tertemiz bir kaynaktan içtiler sularını.
Bu sevda kervanına yürekten katılanlar,
En sonunda buldular mutluluk diyarını.

Kaptırdık gönlümüzü ilahi bir ateşe,
Gidiyoruz ardından, asla dönmeyeceğiz!
Ölsek de, ruhumuzu mezar ettik güneşe,
Kuşattık ufukları artık sönmeyeceğiz!