Ne yazımız belli ne de kışımız.
İlk baharla sonbahar yok; az gibi.
İki elin arasında başımız,
Beyin durmuş; nötr yüklü faz gibi.
Biz bozulduk dünya bile şaşırdı.
Yazın tufan dereleri taşırdı.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta