Biz bozulduk, Dünya'mız da şaşırdı.

Ne yazımız belli ne de kışımız.
İlk baharla sonbahar yok; az gibi.
İki elin arasında başımız,
Beyin durmuş; nötr yüklü faz gibi.

Biz bozulduk dünya bile şaşırdı.
Yazın tufan dereleri taşırdı.
Deniz, dalgasını setten aşırdı.
Sene biter, kışı geçer yaz gibi.

Akranlardan ehli sohbet bulmadım.
Caka satanlardan bir şey almadım.
Belkide ben çağa uygun olmadım.
Topluluktan ayrı durdum yoz gibi.

Hır çıkıyor, okuyandan yazandan.
Kimi rahatsızlık duyar ezandan.
Bir bozlak dinlemez olduk ozandan.
Gitar sesi hoş gelmiyor saz gibi.

Telefon akıllı bize gerek yok.
Duygular körelmiş hassas yürek yok.
Anamaı yaptığı börek, çörek yok.
Ne bulursak yutuyoruz kaz gibi.

İnternet, telefon, tv. den bezdim.
Sade bir yaşamda mutluluk sezdim.
"Medeni" dünya'da on düvel gezdim.
Hiç almadım köyümdeki haz gibi.

Dünya'yı pandemi sardı delice.
Kaybettik bunca can; sayısı nice.
Evlere kapandık, düşman sinsice.
Korono belası sardı toz gibi.

Allah bilir amma kıyamet ırak.
Başka gezeğende bir yaşam kurak
Hayat yolumdaki sönuncu durak;
Ölüm ya.! elimde en son koz gibi.

Nisari Özdoğan. 26 /12/ 2020- 16:05