Biz Böyle Değildik Eskiden

BİZ BÖYLE DEĞİLDİK ESKİDEN...
Biz böyle değildik eskiden.
Aslımızı unutmadan yaşar,
İçimizden geçenleri tartardık dilden dökmeden.
Hissetmekten geçerdi yolumuz,
Boş laftan uzaktı duruşumuz.
Şimdilerde bakıp görmüyor,
Duyup geçiyor,
Okuyup unutuyor,
Dokunup hissetmiyoruz.
Biz böyle değildik eskiden.
Söylenmeden hâlden anlar,
Bakınca yüreğinin sesini duyar,
Dokununca güven saçardık.
Ne değişti de böyle olduk.
Biz insanlığı bir kelimeye,
Ruhumuzu benliğe,
Duygularımızı da nefse uydurduk.
Biz böyle değildik eskiden.
Konuşmaktan kaçar olduk,
Yutkunarak parçalarken cümlelerimizi,
Biriktirir olduk kalbimiz de ki küskünlüklerimizi.
Anlaşılmak bu kadar zor muydu diyen gönül serzenişimizi?
Duyulmamak üzere içimizde biriktirdik,
İnsanlığa giden yolda özümüzü kaybettik.
Biz böyle değildik eskiden!
İnsan olmak büyük bir değerdi önceden!...