Biz Böyle Büyüdük Şiiri - Mutlu Alkan

Ne hoştu ekmek üzeri yoğurtla şeker
Oyuncak diye oynardık eski bir teker
Biz böyle büyüdük ama huzurluyduk
Çamurdan arabalar sanki dört çeker

Abiden, abladan, komşudan kıyafetler
Mahalle bakkalı vardı, yoktu marketler
Biz böyle büyüdük ama mutluyduk
Dedemizde takke, babamızda kasketler

Bereket vardı sofrada ama çeşit yoktu
İnsanların karnı aç olsa da gözü toktu
Biz böyle büyüdük ama umutluyduk
İmece vardı ve de yardımlaşma çoktu

Üç maaş yetmeyen eve bir maaş yeterdi
Oturacakta kalkacakta müsaade isterdi
Biz böyle büyüdük ama hakka razıydık
Şatafatlı değildi hayat, herkeste sadeydi

Çocuktuk, evimizdi sokaklar gün boyunca
Koşarak gelirdik annemizin sesini duyunca
Biz böyle büyüdük ama sapasağlamdık
Dinlenirdik hep birlikte bir odada uyuyunca

Kuru ve yavan ekmeğimizi bile paylaşırdık
Birimizin yükünü hepimiz beraber taşırdık
Biz böyle büyüdük ama harbi büyüdük
Müdahale eder yanlış yapana sataşırdık

Eti senin kemiği benim denir, teslim edilirdik
Teslim edilen öğretmenimize hürmet ederdik
Biz böyle büyüdük ama nankör değildik
Bir çantayla iki kardeş birlikte okula giderdik

Utanmadık hiç ama hiç yamalı pantolondan
Korkmadık yılandan ama korkardık yalandan
Biz böyle büyüdük ama hiç isyan etmezdik
Büyüdük de hiç haberimiz olmadı zamandan

Şükrettik hep, yokluğu da dert diye görmedik
Açık bile olsa el kapısından izinsiz girmedik
Biz böyle büyüdük ama haddimizi bildik
Elin gülistanından asla gül destesi dermedik

Babamızın bir bakışı getirirdi hepimizi hizaya
Saygı vardı, sevgi vardı, vardı en başta hayâ
Biz böyle büyüdük ama hep saygımız vardı
Evim, arabam olsun diye düşmedik bankaya

Kefen parasından başka yoktu hiç birikim
Komşu komşuyu bilirdi, demezdi bu kim
Biz böyle büyüdük ama tuttuk birbirimizi
Ayakta iyileşirdik de pek bilmezdik hekim

Mahalle baskısı vardı, komşudan utanırdık
Küçüğünden büyüğüne herkesi de tanırdık
Biz böyle büyüdük ama kardeş gibiydik
Birbirimizi dağ bilirdik ve de yaslanırdık

İşimiz olmazdı fitneyle, fesatla ve nifakla
Uyurduk batan güneşle uyanırdık şafakla
Biz böyle büyüdük ama hiç yorulmazdık
Kıvırmazdık, dönmezdik, atmazdık takla

Arfaoğlu, hayal oldu dediklerin, geçti gitti
Üç nefeslik ömür, belki de ikisi çoktan bitti
Biz böyle büyüdük ama ölümü vuslat bildik
Ne ettiyse insanoğlu hep kendi kendine etti
11/11/2020