Biz Bize Kaldık Şiiri - İdris Nebi Karakuş

Bir kemiğe kırk yıl kuyruk sallayan
İtler gitti; gene biz bize kaldık
Solcuları seksen sefer sollayan
Atlar gitti; gene biz bize kaldık

Lokma budalası, yalcı, yalaklar;
Uyanık geçinen yeni salaklar
Keneler, güveler, tüm asalaklar
Bitler gitti; gene biz bize kaldık

Yine döndü, ana adı Döndüler
Ampul olup baş köşede yandılar
Çirkefe bulaşıp kirde yundular
Yatlar gitti; gene biz bize kaldık

Anlamam başka şey, ben onu bunu
Haysiyet fakiri, şeref yoksunu
Pazara çıkartmış iplik donunu
Hotlar gitti; gene biz bize kaldık

Helal, haram birbirine katan
Def-i hacetini ağzına atan
Dürzüler elinde perişan vatan
Çotlar gitti; gene biz bize kaldık

Sinekler ışığa, ayı ahlata
Çıplaklar doluştu kiralık yata
Yalama oldu tüm vida, cıvata
Kitler gitti; gene biz bize kaldık

Anadan doğma pis, kirli, pasaklı
Hırsızın her işi gizli ve saklı
Sırtıyla düşünen beyninde aklı
Kıtlar gitti; gene biz bize kaldık

Boynuzu kırıklar bozdu ahengi
Alçaklıkta bile hiç yoktu dengi
Onursuz, gurursuz kimlikte rengi
Matlar gitti; gene biz bize kaldık