Biz Bir Aileyiz Şiiri - Deniz Turan

Bosuna yasamak, kimsesiz yasamaktir aslinda.
Neden en cok icim acidiginda annemi ariyorum yanimda,
Kabuslarimdan adini sayiklayarak uyaniyorum...
Kardesim dedigim sevgi hüzmesinin elini tutuyorum.
Ona göre saclarini en güzel ben tariyorum,
Kusursuz yasiyorum hayatimi, Polyanna adli romanin sahici kahramani.
Ve babalar gününü heryil tek hatirlayan cocuguyum babamin,
Mavi gözyaslarima dokundurmadigim, ucup giden zamanim.

Sen diyor: en akilli cocuguydun evimin, yazgülüm acilirdin her bahar kendinden emin.
Akpak kargam, cirkin ördek yavrum, hayalimdeki beyaz kugum,
Teni sana kokan, sonu gelmeyen sonsuzlugum.
Yasamimin tek manasi cocugum.

Bosuna yasamak, senden ayri kalmak, senden olmak,
Kalakalmak ne bileyim iste öyle, iste benim gibi böyle..
Kaldirimlar gibi öksüz her gece sereserpe yada boynu bükük sari lambalar dolu sokak.
Bakisirlar uzaktan suskunca aglayarak.

Biz bir aileyiz aslinda cocuklar, aile olmak nedir diye sorarsaniz:' iste budur', derim.
Birinizin sacinda, digerinizin dizinde elim.
Icimizden birine birsey olacak olsa kirilir kanadim kolum.