Biz bir ağacın dallarıyız

Biz bir ağacın dallarıyız

Biz bir ağacın dallarıyız
Ayrı dal olsakta
Kökümüz bir bütündür
Dallarımız farklıdır
Farklılığımız rengimizdir
Bizler biriz birlikteyiz
Damarlarımız aynı
Aynı topraktan
Aynı sudan beslenir
Biz aynı canlarız…

Ne sen yabancısın, nede ben el’im
Kurbanım, ciğerim.
Uyanalım artık uykulardan
Yeter artık uyuduğumuz
Yıkayalım yüzümüzü
Mavi sulardan
Çıkaralım artık kulaklarımızdaki,
tıkaçları
İhanetlere, namertlere
Göz açtırmayalım.
Sokmalıyız artık parmaklarımızı
Bizi satanların gözlerine
Yazalım kağıtlara okunsun!
Vuralım tellere ses olsun dokunsun!

Sen Anasın, Babasın
Sen Dedesin, kardeşsin
Sen Mertsin, yiğitsin
Uyanmalıyız derin uykulardan.
Haykırmalıyız
Dağlardan çağlayan misali akarcasına
Korkmamalıyız çakalların sesinden
Tutmalıyız, kaçmadan ensesinden

Ben Türkmenim, Çerkesim, Yörüküm
Ben Tatarım, Lazım, Kürdüm, Türküm

Ayni ağacız ama dallarımız ayrı
Çanakkale’de bir metrekarede
Dört bin kurşun yemedik mi
Yemen’e birlikte gidip gelmedik mi
Kore’de sırt sırta vurulduk
Mezarımız belli değil
Dün daha Kıbrıs’ta yavru vatan için
Direnmedik mi
Vatan için toprağa can vermedik mi

Biz bir ağacız ama dallarımız ayrı
Kesiyorlar sinsice dallarımızı
Budanmakla kökümüz yok olmaz
Kesildikçe filizlenmeliyiz
Tek gövde üzerinde
Kulaç kulaç boy vermeliyiz
Trakya’dan Akdeniz’e
Marmara’dan doğu Anadolu’ya
Kuzeyden güney doğuya
Tüm toprakları sarmalıyız
Bir ağacız ama dallarımız ayrı.

Yusuf Korkmaz (Kızılkale) 18.04.2010 çanakkale (geyikli)