Biz beraberiz Şiiri - İbrahim Atılmış

gözlerinden süzülen ışığın büyüsüydü bedenimi saran
ve
çamsakkızı çoban armağanı bir buseydi
yüreğimi yakan.
titreyen ellerimle dokunmuştum tenine, hayellerime dokunur gibi,
gül kurusu sinenden almıştım en derin nefesimi.
ve dalmıştım yine en ulaşılmaz hayellerime.
sonra!
bir zulüm sardı dört yanımı sebebi bellisiz?
çekip aldılar sanki bedenimden bütün kanımı,
tutuşan kurumuş yaprak misali.
ve
yıkıldı hayellerim, kağıttan kaleler gibi umutlarım.
ne yaşanmışlılkarın anlamı kaldı beynimde
nede adı kaldı sevginin dilimde.
şaşkındım
ve
vurgun yemiş yüreğimle dargındım.
sense!
kavruk hayellerin peşinden
aymaz heyecanlar içinde ararken ilk benliğimi
karanlığın güneşe özleme gibi olabildiğince gebe
oğlumuza gebe
tüketirken umutlarını gündüz gece
kollarımızda
aç kalmış sevgiye günahsız bir bebe.
varlığı anlatılmaz, olmazsa olmaz!
kendi yanılgılarımızda boğuşurken kör cehaletle
unutuverdik bir an yarını.
düşünemedik bir an ciğerimizin varlığını
ilkin anlamaz gerçi hiç bir şeyi,
hiç bir şeyi sormaz
sonra durmaz
sorar bir gün bütün sorulmayanları
sorulamayanları...
sarp kayaları çürüten kayalar misali vurur ardınsıra
verecek cevabımız olmaz.
unutmak gerek, ayıkmak gerek
ve
inadına direnmek
ve
inadına yaşamak gerek güzellikleri
tut elimi sevgili
biz aileyiz....