Biz ayrılırken.. Şiiri - Murat Zengin

İstanbul ağlıyordu,biz ayrılırken,

Boğazda son gemi kıyıya vardı.

Birtek martı bile,uçmuyordu havada,

İstanbul yıkıldı biz ayrılırken.

Simsiyah bir bulut kapladı göğü,

Az sonra yağmaya başladı yağmur,

Birtek araba bile yoktu yollarda,

Her yerde senin adın yazılı.

Birden irkilidim; ve sana baktım,

Duruyordun öyle karşımda,

Neden karardı böyle gözlerin,

İçimi tarifsiz bir korku sardı,

İstanbul ağlıyordu, biz ayrılıken,

Sende, hissiz bir bekleyiş,

Anladım ki; hiçbirşey aynı değildi,

Az önce gördüğüm bir kıyametti,

İstanbul yıkıldı, biz ayrılırken,

Huzur gitti semalarından,

Hiç görmeyecek artık güneşi,

Boşalttı bu şehri tüm mutluluklar,

Geriye yalın hüzünler kaldı.

Sahte şafaklara uyanır artık,

Ve, yüzlerde asılı sahte gülüşler,

Bizdedir vebali tüm olanların,

İstanbul yalvardı, biz ayrılırken,

Ellerimizle yıktığımız bu koca şehir,

Bilirim artık gülemez yüzün,

Ve sen günahların koynunda.

İstanbul ağladı biz ayrılırken,

Şimdi birer günahkarız biz,

Şu koca şehre kıyanlarız biz....

ö.a. demircioğlu 16/10/2006 kayseri