Biz Ayrılamayız Şiiri - Dinmez Er

' ölüm bile ayıramaz bizi '
bu çok sevdiğin
hep söylediğin cümlecikti
bak ayrıldık işte!
o her daim tehditler savurduğun
ölüm, ayırdı bizi...
sen sevdiğin karbeyazlara sarınmış
ak bir mermerin altında
kara toprağın altında yatıyorsun bensiz
ben boş yastığına
soluma dönmüşüm yatıyorum
uyuyamıyorum sensiz
senin olmadığın bir karanlık içinde
ne bir ses,
ne bir nefes
tek şey tenime işleyen kokun
' zalim ölüm bizi asla ayıramıyacak '
bunu ben diyorum bu defa
ilk defa
ve son defa...
yanında bir yer ver bana sevdiğim
saçlarını dağıt,
kollarını aç,karşıla sar sımsıkı,
göğsünde uyut beni
o kadar uykusuzum ki gittin gideli
haklıymışsın...
ölüm bize yenik düştü
ayıramadı bizi
kavuşuyoruz
biz ayrılamayız,
biz ayrılamayız!