Biz Aynı Kavalın Ritmiyiz Ümit

artık çıkıp gidiyor boşluğunda
üstüme yuvalanan ağrıma gidip

_ bildim
beyaz buharların çiğ olduğu tepelerin ardında çay bahçeleri
ne güzeldin

damlıyor uykularıma yankılanan sesin

_ nefesin
yine izi kaldı duvarlarımda tekrar göbeğimi kesişinin

ellerim acıyor
ölüme kaçmış çukurlar oldu
ancak alçı mı kapatır bu kağıda sinmiş ebru güzelliğinin kırıklarını
hiç bilemedim

_ odadan odaya dolanan ay
söyle sararan kıyısızlığım mı yanlış
yoksa kerteriz almadan girdaplarda dolanmalar
üzgün bakışlar

yıkık duvarlar gibidir yalnızlıklar

artık günler uzuyor oruçlarıma
inan çok acıyor sensizliklerim