Ellerim sığınacak bir yar arıyor, yaralanıyorum.
Tutkuyla kurulan ilişkilerde, şiddetin en şiddetli anında, aşk üzerinden yapılan trajedilerin rasyonel ifadesi yoktur.
Dizi oyuncuları gibi seviyormuşuz gibi yapıyoruz; öpüşüyoruz ve zaman zaman sevişiyoruz.
Şiirler çoğaltır sessizliğimizi.
Biz aşka şaşı bakıyoruz!
Bütün absürtlüğüyle bile ellerim sığınacak bir yer arıyor.
Köpeköldürenleri, boğma rakıları kimse zevkten içmez, bilirim.
Güneşin doğuşunu da en iyi ben bilirim.
"Adın, yeni bir intihar hüznünün muhafazakâr Tanrıçası..."
Terkedilmiş barakalarda inzivaya çekilip kesiyorum sensizliğin atardamarını.
Ben, seni sevmek uğruna verilen yüzlerce virüslü kararım..
Beni iyileştir..
Beni sev.
Beni öp.
Beni optimize et.
Mehmet Hanifi İmrak
Kayıt Tarihi : 17.2.2019 01:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!