Biz Ağlayalım, Kendi Halimize...

Çok zengin veya fakir, olsakda,
Ne kadar uzun ömür yaşasakda,
Unutmamalıyız, bu ölümlü dünya.
Misafiriz sen, ben.. hepimiz burda..
Doğarız annemizden dünyaya, ağlayarak.
Yaşarız acı, tatlı sayılı günlerimizi.
Severiz.. seviliriz, belkide.. sevilmeyiz.
Mevtayı nasıl bilirsiniz.. dediğinde imam,
İyi bilirdik deriz, hakkımız varsa helal ederiz.
O bize hakkını helal ettimi, bilmeyiz.
Yaşarken hep söyleriz, hep cenneti isteriz.
Doğduğumuz gibi günahsiz,
Affedilmiş olarak, hep cenneti umarak,
Dönmek isteriz, ama bir çoğumuz dönemeyiz.
Ya günahımız vardır fazladan,
Ya kırdığımız kalplerin, sitemi.
Biz ağlarmıyız, giderken bilmem ama;
Arkamızdan ağlarlar, bizler istemesekte,
Varsa anne, baba.. evlat ve dost akraba.
Ağıt yakmayın günahtır,
Ağlamayın desede birileri.
Acı yakar içlerini, feryat fiğan ederler.
Siz halinize ağlayın, mevtaya ağlamayın;
Der.. imam, o gitti gercek yerine..
Zamanımız varken biz bakalim halimize,
Ne hazırladık giderken, gerçek yerimize.
Ölene dua edelim, ibret alalım canlar,
Biz ağlayalım ama, kendi halimize...
01/10/2014 / Çarşamba /s:17.30